Savković Stevan - arhitekta i ministar

Savković Stevan - arhitekta i ministar

Rođen 1883. godine u Žarkovu od oca Boška i majke Mileve. Osnovnu školu završio je u rodnom Žarkovu i Realnu gimnaziju u Beogradu 1902. godine. Nakon maturiranja, školovanje nastavlja na Tehničkom fakultetu u Karlsrueu, odsek za arhitekturu, na kom diplomira 1906. godine, u roku, kao jedan od najboljih studenata. Tokom studija u Nemačkoj se oženio, ali se sa porodicom vraća u Kraljevinu Srbiju i dobija nameštenje u Ministarstvu građevina.
Uključuje se u politiku i postaje član Narodne radikalne stranke Nikole Pašića. U stranci vrlo brzo napreduje i na parlamentarnim izborima 1908. godine postaje poslanički kandidat za okrug Beogradski na listi radikala Alekse Žujovića. Međutim, kako je Žujović gotovo uvek delovao samostalno u okviru Narodne radikalne stranke, a kako se po Zakonu zbog nedovoljnog broja godina nije mogao kandidovati, Savković gubi mesto u državnoj službi.
Sa Perom Jovanovićem Komitom osniva Arhitektonski biro i počinje da se bavi privatnim poslom. Uradio je projekat osnovne škole u rodnom Žarkovu sagrađene u periodu 1912-1914. godine. .
U Prvom balkanskom ratu je služio kao rezervni potporučnik u štabu Konjičke divizije kneza Arsena Karađorđevića. Nakon povlačenja preko Albanije na Solunskom frontu je doživeo tešku kontuziju zbog koje je preveden u pozadinu.
Po demobilisanju nastavlja sa privatnim poslom i seli se na Čukaricu. Prvih posleratnih godina bavi se arhitekturom, izgradnjom puteva i proizvodnjom kreča.
Zajedno sa Dušanom Kosarićem postaje prvi Čukaričanin i meštanin iz okoline Beograda koji je kupio radio aparat i postao pretplatnik Radio Beograda 1925. godine.
Ponovo se politički aktivira u Narodnoj radikalnoj stranci, da bi već 1926. godine kao njen kandidat postao oblasni poslanik. Na parlamentarnim izborima 1927. godine bio je nosilac liste za okrug Beogradski, a glavni konkurent mu je bio predsednik Demokratske stranke Ljuba Davidović. U konačnom zbiru Davidović je osvojio 10.842 glasa, a Savković 9.750 ali su oba izabrani za narodne poslanike. Da kuriozitet bude veći, Savković je u rodnom Žarkovu dobio manje glasova od Davidovića. Godine 1928. izabran je u Glavni odbor Narodne radikalne stranke, a nakon uvođenja monarhodiktature kralja Aleksandra Karađorđevića 6. januara 1929. godine, postaje ministar građevina, ruda i šuma i v.d. ministra PTT-a u vladi generala Petra Živkovića. Na mestu ministra ostao je do prerane smrti u Beču 12. januara 1930. godine. Opelu u crkvi prisustvovao je Kralj Aleksandar Karađorđević, kompletna kraljevska vlada, i mnogo uglednih beograđana.
Ipak ono što je najbitnije, na sahranu je došao veliki broj seljaka iz okoline Beograda koji su duboko cenili i poštovali ''svog'' ministra. Koliko je bio cenjen najbolje može ilustrovati govor Radoja Gradojevića, seljaka iz Konatica, koji se od Savkovića oprostio sledećim rečima:
'' Dragi moj Stevo! Koliko te gubimo mi siromašni iz okruga beogradskog koji doživesmo da imamo svog rođenog sina za ministra, mi koji smo se nadali da najzaostaliji okruk u kulturnom, ekonomskom i saobraćajnom pogledu u red dovedeš.''
Stevan Savković je imao sina Ivana i kćeri Lelu i Bebu..
.
Izvor: Politika, 13 i 16. januar 1930. godine..
.
Priredio Nenad Lukić iz Železnika